Podjęte badania miały na celu zdefiniowanie cech typologicznych i sformułowanie stylistyki zespołów koszarowych jako odrębnych jednostek w kontekście morfologii miasta. Cel realizowany był poprzez analizy archiwalnych projektów zespołów koszarowych, analizy kronik miejskich w zakresie dotyczącym kształtowania się zespołów koszarowych, wizje lokalne i inwentaryzacje. W trakcie badań w ramach projektu, w oparciu o archiwalne atlasy wojskowe, wytypowano do badań garnizony średniej wielkości, położone na ziemiach odzyskanych: Wrocław, Świdnicę i Prudnik (VI Korpus Armijny), Jelenią Górę i Legnicę (V Korpus Armijny), Żary (III Korpus Armijny), Szczecin (II Korpus Armijny) oraz Gdańsk (I Korpus Armijny). Przeprowadzono rozpoznanie zasobu obiektów i zespołów XIX i XX-wiecznej architektury wojskowej w wybranych miastach garnizonowych na obszarze północnej oraz zachodniej Polski. W wyniku poszerzonej kwerendy archiwalnej oraz wizji lokalnych wybrano reprezentatywne zespoły koszarowe i przeprowadzono w nich szczegółowe badania terenowe i wizje lokalne, na podstawie których zdefiniowano cechy typologiczne i rozpoznano cechy stylistyczne.
Kolejnym celem było przygotowanie porównania zespołów na ziemiach Polski północnej i zachodniej na tle rozwiązań z korespondujących okresów znajdujących się na obszarze Niemiec (zadanie badawcze 6 według planu badań). W tym celu przeprowadzono porównawcze badania terenowe w niemieckich zespołach koszarowych XIX-wiecznych w Erlangen i Bambergu oraz XX-wiecznym we Fryburgu Bryzgowijskim oraz XX-wiecznym zespole w Szwajcarii (Lucerna).
Następnym celem było określenie optymalnych rozwiązań rewitalizacyjnych, zachowujących wartości kulturowe objętych nimi zespołów oraz zapoczątkowanie dyskusji o sposobie ich ochrony i wskazanie dróg ich rewaloryzacji. Przeprowadzono analizę przypadków dotyczącą rewaloryzacji i adaptacji zespołów koszarowych w garnizonach wybranych do badań stylistyki i typologii, ze wskazaniem dobrych praktyk i preferowanych inwestorów dla konkretnych typów rewaloryzacji.
Celem projektu było również wyodrębnienie cech predysponujących zespoły do adaptacji na określone cele. Analizę ogólnoeuropejskich tendencji w praktyce rewitalizacyjnej dotyczącej obiektów „po wojskowych” zweryfikowano poprzez przeprowadzenie anonimowej ankiety internetowej. Wykazała ona, że koszary są rzeczywiście rozpoznawalne w krajobrazie miasta i oczekuje się, że zostaną utrzymane jako część lokalnego krajobrazu. W ankiecie zweryfikowano, które cechy zespołów koszarowych warunkują ich rozpoznanie, a zatem są cechami typologicznymi, koniecznymi do zachowania podczas adaptacji na inne cele. W ankiecie zezwolono również na ocenę przeprowadzonych działań rewaloryzacyjnych w zespołach uzyskując wiedzę na temat społecznego postrzegania stopnia ingerencji w historyczne zespoły koszarowe.
W 6 artykułach w czasopismach naukowych, 5 artykułach w publikacjach pokonferencyjnych i 5 referatach autorka badań rozpoznała lukę badawczą, dokonała analizy dostępnej literatury, opisała przeanalizowane archiwalia, omówiła studia przypadku i zaprezentowała opracowaną typologię, przemiany stylistyczne, a także wskazała kierunki rewaloryzacji, realizując ww. cele naukowe projektu.